از نخستين روزي که بشر به ساخت سرپناه براي خود پرداخت ، به اين موضوع انديشيد که چگونه فضاي زندگي خود و به خصوص ديوارها را تزيين نمايد که نتيجه آن به ابداع ديوارپوش هاي متفاوت گرديد. ديوارپوش ها را مي توان به طور کلي به دو دسته ديوار پوش هاي خارجي و داخلي تقسيم کرد.
ديوار پوش هاي خارجي
اين نوع ديوارپوش ها بايد از لحاظ پايداري بسيار مقاوم بوده و در برابر عوامل محيطي مانند تابش مستقيم نور خورشيد و بارندگي و سايش مقاومت خوبي از خود نشان دهد. از اين دسته ديوارپوش ها مي توان به موارد زير اشاره کرد : آجر، سيمان ، سنگ ، شيشه ، ورق هاي کامپوزيت و ... در استفاده از ديوارپوش هاي خارجي علاوه بر مقاومت بايد جنبه زيبايي را نيز در نظر گرفت که امروزه با تلفيق اين ديوارپوش ها طرح هاي زيبايي به دست مي آيد.
ديوار پوش هاي داخلی
در اين قسمت به اين علت که عوامل فرساينده کمتري وجود دارند و نيز سلايق بيشتري حکمفرماست ، شاهد تنوع فراواني مي باشيم که اين تنوع رقابتي سخت بين توليد کنندگان و طراحان ايجاد کرده که توليدات آن ها باعث به وجود آمدن مواد و متريال خاص و جديد مي گردد. از ديوارپوش هاي داخلي متداول به موارد زير مي توان اشاره نمود :
رنگ : اين متريال داراي قدمتي بسيار بوده و تقريباً مکمل گچ مي باشد. از ويژگي هاي رنگ مي توان به سهولت در اجرا ، قيمت مناسب ، تنوع بسيار بالا ، مقاومت در برابر رطوبت و گرد و غبار و... اشاره نمود ولي داراي نقاط ضعفي چون عايق نبودن در برابر صوت و دما و عدم مقاومت در برابر ضربه مي باشد. رنگ ها به دو دسته پلاستيک و روغني تقسيم بندي مي شوند.
رنگ هاي پلاستيک : بر پايه حلال آب ساخته ساخته مي شوند و به مراتب ارزان تراز رنگ هاي روغني بوده و راحت تر نيز قابل اجرا مي باشند. ولي در برابر رطوبت مقاومت کمتري داشته و نظافت آن مشکل مي باشد از اينرو بيشتر در سقف ها اجرا مي گردد.
رنگ هاي روغني : حلال اين نوع رنگ ها تينر مي باشد به همين دليل بر برابر رطوبت و گرد و غبار مقاوم بوده و عمر بيشتري نسبت به رنگ هاي پلاستيک دارند. البته بوي تينر باعث ناراحتي افراد مي گردد که براي رفع اين مشکل امروزه رنگ هاي مولتي کالر Multi color استفاده مي کنند که ديگر از حلال تينر استفاده نمي شود ولي مزاياي هر دو گروه رنگي را دارد.
ديوار پوش هاي چوبي : استفاده از چوب به عنوان ديوار پوش قدمتي به اندازه ساخت اولين کلبه هاي چوبي دارد. چوب به خاطر طرح و نقش و رنگ خاص خود آرامش و امنيت خاصي به فضا مي بخشد. ولي امروزه به علت گران بودن قيمت و نيز محافظت از محيط زيست از چوبهاي مصنوعي مانند MDF , HDF و... ويا ديوار پوش هاي P.V.C با روکش هاي طبيعي يا مصنوعي بسيار استفاده مي شود. اين نوع ديوارپوش ها عايق صوت و دما بوده و در برابر ضربه مقاوم و نيز به راحتي و بدون نياز به زيرسازي اساسي قابل نصب و اجرا مي باشد.
ديوارپوش هاي سنگي : از ديوارپوش هاي پر مصرف در صنعت ساختمان بوده و به علت تنوع در طرح و رنگ و نوع بافت خيلي مورد استفاده قرار مي گيرد. در فضاهاي داخلي معمولاً از سنگ هاي با ضخامت کم با تنوع بيشتر مانند سنگ هاي آنتيک ، الماس تراشه، اسيد شور و ... استفاده مي شود.
ديوارپوش هاي سلولزي : اين نوع ديوارپوش به صورت گسترده با نامهاي تجاري متفاوت در بازار موجود بوده و تقريباً در اکثر فضاها از آن استفاده مي گردد.اساس آنها تشکيل شده از الياف مصنوعي – سلولز – رزين هاي ساختماني و پيگمنت هاي مقاوم مي باشد. از ويژگي هاي آن مي توان به پوشانندگي سريع و کامل ، تنوع در طرح و رنگ و عايق و صوت حرارت و ... اشاره کرد.
كاغذ ديواري : كاغذ ديواري به عنوان يكي از مصالح تزئيني داخلي ساختمان از مدتها قبل مورد استفاده بوده است و هم اكنون نيز در بسياري از موارد به مصرف مي‌رسد. كاغذ ديواري علاوه بر طرحهاي سنتي در طرحهاي چوب، پارچه، سنگ، آجر و نقشهاي ديوار نما نيز تهيه مي‌شود. بسياري از كاغذ ديواريها با يك لايه چسب آغشته مي‌شوند و آماده براي نصب هستند، كافي است قبل از چسباندن كاغذها را خيس كنند. كاغذ ديواري با كيفيتهاي گوناگون در درجه‌هاي مختلف توليد مي‌شود و بعضي انواع آن قابل تميز كردن است، كاغذ ديواري در توپهايي به عرض 500 تا 900 ميليمتر و به سطح حدود 20/3 متر مربع توليد مي‌شود.